... Nie potrafiłabym spojrzeć Ci w twarz i powiedzieć jak bardzo żałuję, jak wiele słów rzuciłam na wiatr, jak nienawidzę siebie samej za tą całą wymianę zdań. Czuję teraz jak tracę coś cennego, kogoś kto wniósł w moje życie uśmiech, nauczył mnie troski, bezinteresownej miłości. Nie wybaczę sobie tego, że tak mało zrobiłam, żeby Cię odzyskać ... Nie potrafię przyznać się do błędu, nie potrafię, to przez moją dumę. Nie jest mi łatwo z myślą, że jakiejś części mnie już nie odzyskam. Nie oczekuję, że mi wybaczysz, nie oczekuję, że się odezwiesz. Brakuję mi tylko tych uścisków, uśmiechów przepełnionych tęsknotą. To jest to coś, gdy dziecko widzi jak jego mama odchodzi, a ono zostaje u kogoś innego w ramionach. Żadne dziecko tego nie lubi, ale wytrzymuje to. Wylewa morze łez. Tęsknię za Tobą i moją radością na Twój widok. Wiem, że moje słowa nic nie znaczą, wiem też, że nie naprawię tego wszystkiego co było, ale wiem też, że mama zawsze wracała ...