pozory.

Spojrz na mnie... Widać smutek ? cierpienie ? nie. Płacze tylko wtedy kiedy jestem sama. - czemu ? - otóż, po co mam pokazywać komukolwiek to jak upadłam, jak leże i nie umiem się podnieść i nie ma już osoby która mogłaby mi pomóc. Boję sie, ze nie dam rady już tak dłużej ...eh może to akurat ten czas by pójść gdziekolwiek w pizdu, zostawić wszystko. Mam poraz kolejny ból egzystencjalny. Nie wiem co robić. Nawet rodzice uważają mnie za niedorajde bo co ? Bo jak pokocham kogoś to okazuje sie jakimś szukającym we mnie wad i kłamstw pojebańcem ? bo poddałam sie z matmą ? bo byłam naiwna pomagając innym a ten ktoś kopnie Cie w dupe ? Proszę tylko o wsparcie a nie dojebanie do samego końca np. trakowaniem jak powietrze. Staram się być taka jak oczekują rodzice tylko że mi to nie wychodzi, nie potrafie nie być sobą, nawet na 1 min. Gdy wstaje rano mam poprostu dosyć dnia , wszystkiego i poszłabym dalej spać a co mnie trzyma ? by nie pokazać swojej słabości bo znajdą się osoby, które tylko na to czekają... W kilku ostatnich dniach dowiedziałam sie, że moge liczyć na kilka osób. Cieszy mnie to że próbują mnie zrozumieć i mój problem. Jest godzina 2.12 a od piątku rana spałam tylko 3 h. Jestem zmęczona. Pora spać <3 Koniec moichh przemyśleń, jeszcze pewnie będzie okazja dopisać ;3 No nic, Kolorowych <3

eh . Pammiętaj, mimo wszystko zawsze uśmiechnięta.