177.

Widzę, że to było czasem gówno warte, za wiele przepychanek bez sensu. Tylko się szarpię w miejscu, zamiast wykorzystać szansę, złapać tę falę i biec w przód.

Mam dosyć już marnowania energii na bzdety bez znaczenia. Zbyt wiele rzeczy nie daje mi nic, a tylko coś ze mnie zabiera..

Żałuję, że życie tak szybko ucieka mi sprzed nosa. Chciałabym zatrzymac niektóre chwile, jednak wiem, że nie mogę. Ciagle spędzam czas na staraniu się o coś, co ma dla mnie nikłe znaczenie, a w efekcie tracę to, na czym najbardziej mi zależy. Wariuję. Sama nie wiem, co się ze mną dzieje.. Walka sama ze sobą do nikąd mnie nie prowadzi. Mimo wszystko, uczę się od Ciebie życ chwilą, probuję, staram się. Ucz mnie tego, bądź, zawsze.. Oboje jednak wiemy, że zawsze to bardzo długo. Ile kosztuje szczęście?