~29

Usiadła na zimnej marmurowej podłodze, włożyła słuchawki do uszu, zapaliła papierosa i wzięła telefon do ręki. Zaczęła czytać wiadomości od niego, z każdym nowo otwartym sms'em wracało coraz więcej wspomnień. Przez długie godziny czytała jego kłamstwa, łzy napływały do jej oczu, z coraz większą częstotliwością. Była zbyt słaba, aby usunąć wspomnienia, którymi dławiła się co dnia. Żyła przeszłością, Żyła nim. Pomimo tego, że kłamał, pomimo tego, że ja zostawił.

Każda łza, która spłynęła po jej policzku czegoś ją nauczyła.

Każda życiowa porażka ją wzmocniła.

Wiesz, co jest najbardziej przerażające w przyznaniu, że jest się zakochanym? Że jest się nagim, bezbronnym, nie można się nigdzie schować. Jedynym pocieszeniem jest wiara, że druga osoba czuje to samo i zaufanie, że nigdy nie będzie się zranionym.

To boli tak, że chyba znów się najebię, bo nie wiem co kochałam bardziej świat, czy Ciebie ?