Proszę Cię zapomnijmy wczoraj, nie myśląc o tym co będzie jutro

Najwyższa pora odnaleźć siebie i wylecieć ponad, bo żyjemy krótko

I mówiąc trudno, gdy badasz grunt, znaleźć drogę, która trafia w punkt

I nie bądź zły, że o tym zgadam znów, bo czuję to kiedy spadam w dół

W głowie szum, w sercu lód, też czujesz chłód

Zimny próg i zimne myśli, świat u stóp bez sukni błyszczy

Błyszczy z ust, zmywasz tusz, wszystko staje się nagle przykre

W ręku szlug, dym do płuc wdychasz i czujesz się tak jak zwykle

Ziemia nie jest najlepszym miejscem, lecz właśnie na niej tu musimy żyć

Każdy z nas pewnie pragnie więcej, choć w tym kierunku nie robimy nic

I po co patrzysz na ręce innym, jeżeli twoje nie są czyste dziś

Nie oceniaj mnie, nie jestem winna,

Mówisz kocham, udając coś

W oczach nie widać już tego wcale

I to twój chyba największy błąd, bo idziesz dalej i jemu zaufałaś

Słowa teraz już tracą wartość, jak produkt, co leży na półce w sklepie

I nie wiem sama już chyba co jest prawdą, nie mów mi kurwa, że tak jest lepiej

Pieprzę to, to chyba złudne, bo wirtualnie nie będę żyć

Nie wczuwam się w te gadki na skejpie, a mejl od Ciebie to nie jest list

Esemesy nie dają uczuć, to tylko zwykły cyfrowy tekst

Pisany T9, ze słownikiem, wyraźnie jest korygowana treść

Ludzie bez twarzy, wyrażają uczucia znikąd

Bo chyba teraz już ich mimiką, rządzi ten świat emotikon

Usta dziewczyn to nie jest gwiazdka, nawias kojarzę z matematyką

I na co liczą Ci ludzie z miasta, że będę klaskać i siedzieć cicho

Stop!

Koniec z tym, cyfrowa miłość, cyfrowy świat

Jeżeli liczby są teraz wszystkim to zrób rachunek zysków i strat

Błysków i wad, co mówią więcej niż wybory miss

To spory problem i spory obłęd, 

Jak mam ufać i słuchać ludzi, czy ktoś tu szczere intencje ma

Ich dusza gubi się coraz częściej, a konsekwencję poniosę ja

Każda łza, wypływa z oczu nie po to żeby nawilżyć twarz

Spływa nisko, ty weź to poczuj, na pewno nie raz to znałeś, znasz

Czas, nie uznaje zwrotów, a reklamacje ma głęboko gdzieś

Chodź dobrze wie to, że chciałbyś zwrócić cały stres no i sterty łez

Człowiek uczy się całe życie, ale to jest chyba za krótka lekcja

Nauczyciel surowy świat, niedający tu drugich terminów

Jeden czas, jeden test, wszystko zależy od kilku minut

Chciałbyś zdać, próbujesz ściągać, ale jego oczy znowu widzą to

I chyba twoja obecna forma pozwala Ci tylko zniknąć, co

Uciec stąd, zostawiając za sobą ból

Podnieść wzrok, jeden krok do tyłu powoli Cię ściąga w dół

Złam na pół te dawne myśli, a głosy ludzi wyraźnie ścisz

Nie obchodzi mnie zdanie wszystkich, bo potrzebuję czegoś więcej 

Więc jeśli czujesz to jak ja, chodź razem ze mną, szkoda dnia

To chyba  najtrudniejsza gra, bo słowa dziś sięgają dna

Nie pytaj mnie o wartość słów, dbaj o ich wartość kiedy z ust

Wypływa zdanie, które znów, może zmienić każdy twój ruch