019.

Przepraszam mordeczki , ze nie dodawałam wpisów od lipca, ale niestety w sierpniu rozwaliłam laptopa i po porstu nie miałam jak dodawać , ale teraz postaram się to nadrobić; )

Żyje­my tak jak śni­my  samotnie.

Każdy po­winien mieć ko­goś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiado­mo jak dziel­ny, cza­sami czu­je się bar­dzo samotny.

Lecz nie wiedzą o tym, że naj­gorzej w życiu to sa­mot­nym być.

Sa­mot­ność to ta­ka straszna trwo­ga, ogar­nia mnie, prze­nika mnie. 

Zaw­sze chce­my na­dać ja­kieś imię naszej samotności. 

Mężczyźnie sa­mot­ność może do­pomóc w od­na­lezieniu siebie, ko­bietę zabija.

Wśród ludzi jest się także samotnym.

Sa­mot­ność jest przed­sion­kiem śmierci. 

Naj­krótsza dro­ga do obłędu wie­dzie przez samotność. 

Na sa­mot­ność ska­zują człowieka nie wro­gowie, lecz przyjaciele. 

Ból sa­mot­ności... jest nie z te­go świata. 

To ok­ropne, ale wszys­cy w pew­nym sen­sie jes­teśmy samotni. 

Każdy umiera w samotności. 

Sa­mot­ność jest ceną wiel­kości i nie ma od te­go ucieczki.