love..family.. friendship..
Dodano: 29 MARCA 2013
Nom
Nom
dziękuje,że jesteś ;*
Myśle ciągle i nieustannie o moim życiu, o tym co bylo i chyba teraz juz jestem gotowa na całkowite cięcia, dostrzegam rzeczy ktorych wcześniej nie widzialam i zastanawiam sie jak to jest możliwe, że bylam tak ślepa...
Z wiekiem na wiele rzeczy patrzy sie w inny sposób.
Coraz więcej dostrzegam swoich błedów, chociaż w tamtym czasie wydawało sie że robię dobrze.
A teraz niby nie ma czasu na samotność a jednak jest moim ciągłym gościem, nie opuszcza mnie ani na chwile.
Zawsze otaczło mnie dużo ludzi - ale zawsze byłam sama, nie miałam bratniej duszy.Jeszcze niedawno myślałam,że ją znalazłam, myślałam że bedzie na całe życie i kiedy odkryłam jak sie myliłam,bolało bardzo, do tej pory boli.
Teraz, w tym świecie liczy sie powierzchowność.
Tak chciałabym mieć komu sie wypłakać z mojej tesknoty.
Chciałabym żeby ktoś przy mnie był.
Pewnie bdybym nie była taka samotna, nie byłoby tego pamiętnika samotnika.
Nie mam żalu do nikogo poza sobą, ja tak postępowałam, tak wybierałam, że teraz jestem sama i raczej marne, bo teraz jakoś trudniej, każdy czegoś oczekuje albo za czymś biegnie....
Wszystko pięknie i cudownie, tylko spać nie mogę.
Do tego dochodzą jakieś dziwne sny, które są jednocześnie przyjemne i jednocześnie przerażające.
To pewnie moja podświadomość nie daje mi żyć.
Okazuje sie,że są ludzie i chwile, których pomimo wielkich wyśiłków nie da sie zapomnieć.
Wszystko co sie wydarzyło pozostawia swój ślad, wszytko.
I powinnam być już silna i mocna a ja ciągle taka krucha jestem, że czasami sama siebie sie boję....
Myśle ciągle i nieustannie o moim życiu, o tym co bylo i chyba teraz juz jestem gotowa na całkowite cięcia, dostrzegam rzeczy ktorych wcześniej nie widzialam i zastanawiam sie jak to jest możliwe, że bylam tak ślepa...
Z wiekiem na wiele rzeczy patrzy sie w inny sposób.
Coraz więcej dostrzegam swoich błedów, chociaż w tamtym czasie wydawało sie że robię dobrze.
A teraz niby nie ma czasu na samotność a jednak jest moim ciągłym gościem, nie opuszcza mnie ani na chwile.
Zawsze otaczło mnie dużo ludzi - ale zawsze byłam sama, nie miałam bratniej duszy.Jeszcze niedawno myślałam,że ją znalazłam, myślałam że bedzie na całe życie i kiedy odkryłam jak sie myliłam,bolało bardzo, do tej pory boli.
Teraz, w tym świecie liczy sie powierzchowność.
Tak chciałabym mieć komu sie wypłakać z mojej tesknoty.
Chciałabym żeby ktoś przy mnie był.
Pewnie bdybym nie była taka samotna, nie byłoby tego pamiętnika samotnika.
Nie mam żalu do nikogo poza sobą, ja tak postępowałam, tak wybierałam, że teraz jestem sama i raczej marne, bo teraz jakoś trudniej, każdy czegoś oczekuje albo za czymś biegnie....
Wszystko pięknie i cudownie, tylko spać nie mogę.
Do tego dochodzą jakieś dziwne sny, które są jednocześnie przyjemne i jednocześnie przerażające.
To pewnie moja podświadomość nie daje mi żyć.
Okazuje sie,że są ludzie i chwile, których pomimo wielkich wyśiłków nie da sie zapomnieć.
Wszystko co sie wydarzyło pozostawia swój ślad, wszytko.
I powinnam być już silna i mocna a ja ciągle taka krucha jestem, że czasami sama siebie sie boję....
