Ponoć powinnam zostawić przeszłość i wspomnienia daleko w tyle. Żyć przyszłością. Mieć nadzieję na lepsze jutro. Cieszyć się każdą nową chwilą, którą dostaje od losu. A ja ? W głowie mam wciąż obrazy tamtych dni . Ciągle wierzę , że jeszcze kiedyś to wróci. I może teraz nie jest mi najlepiej ... Ale wtedy byłam szczęśliwa. Pełna energii po każdym naszym spotkaniu . Wtedy , na początku , wszystko się zmieniło w moim życiu. Zrozumiałam co naprawdę jest dla mnie ważne, co sprawia , że na mojej twarzy pojawia się uśmiech , a przez ciało przechodzi ten delikatny dreszczyk. Z każdą kolejną dobą myślałam o nim co raz więcej i więcej. Potrafiłam rozmawiać z nim godzinami , nawet o bzdurach . Marzyłam o tym , aby być jak najbliżej niego. Gdy zbyt długo go nie widziałam , moje serce przepełniała tęsknota za widokiem jego wyrazistych oczu. Pewnego dnia zabrał mnie na spacer. W mojej głowie biły się myśli przeplatające radość z obawą. Patrząc na to z perspektywy czasu nie miałam się czego obawiać. Był to jeden z najpiękniejszych dni , które przeżyłam do tej pory. Pochmurna pogoda nie przeszkadzała mi w najmniejszym stopniu . Wszystko nadrabiał jego delikatny dotyk , spokojny uśmiech i błysk w oku. Te chwile , gdy był tak blisko i przytulał mnie swoim ramieniem pozostaną na zawsze. Dlaczego to jest dla mnie tak ważne? Pewnie dlatego że on był dla mnie ważny. Zależało mi na nim. I dalej zależy. Każdy dzień rozpoczynam i kończę myślą o nim. Mimo tego , że teraz każde z nas żyje osobno. Ciągle coś nie pozwala mi zrezygnować z tego. Nie mogę z tego zrezygnować , bo nie wolno zrezygnować z marzeń , nawet tych najbardziej absurdalnych.

</3.