?

Gdzie się podziało moje beztroskie dzieciństwo?

To gdzie bloki po drugiej stronie ulicy były zupełnie obcym światem...

Gdzie na dzieciaki stamtąd patrzyło się jak na kosmitów...

Gdzie szczytem odwagi był skok ze zjeżdżalni do piaskownicy...

To, kiedy w zimne i pochmurne dni siedziało się na klatce schodowej i wyczyniało najróżniejsze rzeczy?

To, gdzie jeszcze nie bałam się jeździć na rolkach...

To, gdzie można było komuś odebrać zgodę, lub ją oddać...

Dopadła mnie jakaś taka rutyna życia. I nie jest mi z tym najlepiej. Po nocach spać nie potrafię. Źle się dzieje. Nie chce układać swojego życia pod dyktando innych, jednak nie mam dość siły żeby się sprzeciwić.

Ale są drobne postępy, trzeba w końcu zacząć dbać o swoje zdrowie. Zaczęłam od dentysty.

W szkole idę jak burza, ale tylko dlatego, że uparłam się, że będę do cholery miała to zasrane świadectwo z paskiem, nie widzę innej ku temu opcji.

O przyszłości wolę nie myślić. Po co? Trzeba żyć dniem dzisiejszym.

Harcerstwo? Wisi sobie gdzieś tam, odwieszone na czas bliżej i dalej nieokreślony.

Późno już. Pora spać.

Dobranoc.