75. Życie jest brutalne...

Tak więc...

Bloga narazie nie bede pisac iz niemam natchnienia...

Juz za kilka dni jest pełny roczek jak jestem z moim kochanie...

I wogole wszystki ładnie i pieknie jest...

Koniec lipca a ja nadal nie mam pracy...

A juz niedługo wrzesien...

Pieniadze na autobus to chyba wychoduje...

Sprzedaz niestety nie wypali bo niemam z czego kupic ciuchow i roznych gadzetow...

A matka niechce mi pozyczyc...

Wiec tak jak szybko wymyslilam...

Tak szybko musiałam zapomniec o tym...

Z każdym dniem coraz czesciej zastanawiam sie jak to bedzie z moja przyszloscia...

Nadal niemam zawodu ani nic nie moge zrobic w tym kierunku...

Mam 18scie lat i zadnej konkretnej przyszlosci przed soba...

Kiedys wyobrazałam sobie to inaczej...

A teraz?

ehh... Teraz jestem zwykłym pasozytem bez wykształcenia...

Ze mna jest cos nie tak albo ten swiat jest tak pojebany...

Czasem chciala bym nie wyjechac do UK...

Bo niesiedziala bym tu teraz i nie pisała...

Tylko bym gdzies była ze znajomymi...

Jest mi czasem źle ze niemoge nigdzie wyjsc i sie zabawic...

To nie znaczy ze nie jestem szczesliwa z chłopakiem...

Bron Boze...

Tylko chodzi o to że chciala bym sie spotkac z jakas dziewczyna i pogadac o babskich sprawach..

A nie dusic sie w tych 4 scianach...

No to na tyle...

EDIT:

Przechodze kryzys wieku nastoletniego...

Mam wszystkiego po dziurki w nosie...

Każdy mnie ignoruje...

Coraz wiecej ludzi przestaje ze mna rozmawiac...

Chyba naprawde jest ze mna cos nie tak...