Tym razem notka nie będzie bardzo optymistyczna, raczej realistyczna. Bo w życiu różnie bywa, nie jest to tylko bajka, chociaż byśmy bardzo chcieli. Zaczynamy nową znajomość zawsze jest to nowy etap w życiu, jeżeli ma ona duże znaczenie. To zależy co do tej pory przeżyliśmy i kogo w tej osobie chcieliśmy widzieć. Jeżeli szukaliśmy lub czekaliśmy na prawdziwego przyjaciela i spotkaliśmy osobę, która miała nim być, to chce się być wobec tej osoby, jak najlepszym. Chce się być prawdziwym przyjacielem, samemu chce się też wiedzieć, że ta osoba jest nim dla nas. Niestety czasami same chęci nie wystarczą, zaufa się komuś, chce się poświęcać, tolerować, akceptować... i co w zamian? Jeżeli nie ma tego obustronnie, to wszystko traci sens. Czujemy się oszukani, a zamiast przyjacielskich uczuć, coraz częściej pojawia się niechęć a nawet wrogość. Rozczarowanie naprawdę boli. Od tego momentu, kiedy stajemy się świadomi, że tej drugiej osobie tak naprawdę nie zależy tak bardzo, ani nie zależało, pojawia się chęć odwetu, a nawet zemsty. Chyba to normalne odczucia, które mogą zdarzyć się. Od tego momentu już wiadomo, że trudno coś zbudować na nowo, o ile coś w ogóle było. Może od początku to była pomyłka? Za każdym razem, kiedy przypominamy sobie miłe chwile, nachodzi smutek, jeżeli obecnie już tak nie jest. Jeżeli odrzucamy przyjaźń, skazujemy się na samotność. Ale jeżeli, ktoś rozczaruje, to tracimy w nią wiarę.
Jeżeli do tej pory było się raczej serdeczną osobą, a nagle komuś zamyka się wszystkie "drzwi" to nigdy nie bez powodu. Jeżeli okazuje się niechęć, to też nie bez powodu. I jeżeli z sympatii, przeradza się niechęć w wyniku tego, że ktoś zawiódł, to i to ma swoją przyczynę. Potem przychodzi czas na pogodzenie się z tym, a może i zerwanie kontaktu... przychodzi bowiem taki moment, kiedy ludzie oddalają się coraz bardziej. A nawet odchodzą, to wtedy chyba zatrzymywać tej osoby nie ma sensu. Bo to czasami pozbycie się swojej godności. Jeżeli ktoś raz odchodzi, to lepiej go nie zatrzymywać. Bo jeżeli zrobi się to, to można tej osobie i tak nie wybaczyć. Nie wiadomo czy jest szansa na odrodzenie, a może czas się pożegnać, tego nikt nie wie. Ktoś dnia pewnego wysiada z pociągu, którym każdy z nas podróżuje i pozostawia wspomnienia, które z biegiem czasu się zacierają...
Dlatego póki ktoś jest ważny, to powinno się mu to okazywać i mówić, bo czasami może być już za późno, a jak raz się straci czyjąś sympatię, to można już jej nie odzyskać... w każdym razie wiele znajomości i przyjaźni przechodzi trudne etapy, które nie raz po prostu się kończą, jednak to co prawdziwe, powinno przetrwać... mimo wszystko.

To nie są moje słowa.! ale mają w sobie jakąś magie..

Jest Ktoś, przy kim mogę być sobą.
Mogę opowiadać o moich marzeniach,
pragnieniach i nadziejach, a także
o zwariowanych pomysłach
Mogę płakać i śmiać się głośno.
Mogę przetoczyć się przez pokój
w szalonym tańcu.
Mogę być szczęśliwy i nieszczęśliwy,
pewny siebie i zupełnie z siebie niezadowolony.
Nie muszę wkładać maski, lecz mogę
być taki, jaki naprawdę jestem
i jaki w danej chwili się czuje.
Rainer Haak

a Tym czasem idę sprzątać i nie wiem co dalej.. Nie wiem dlaczego.. Nie wiem po co..