czy każdy kiedyś nie marzył, żeby spotkać Piotrusia Pana?

wiecznego chłopca, który nie chce nigdy dorosną, który ucieka przed dorosłością do swojej tajemniczej krainy - Nibylandii.

ja chciałam.

i spotkałam go.

był tajemniczy, przepełniony tym dziecięcym urokiem życia, pełnym świeżości, szalonych pomysłów i całej tej baśniowej otoczki.

niestety rzeczywistość jest trochę inna.

Piotruś jest zły i ucieka zawsze od odpowiedzialności,

trudno się dziwić, przecież jest jeszcze małym chłopcem.

nie ma mojego Piotrusia, uciekł mi, żeby być dalej wolnym.

a może on wcale nie istniał?

może moja zmęczona głowa i zmęczone serce wyśniły go sobie?

od jutra ruszam z dietą i mam nadzieję, że zacznę w końcu ćwiczyć,

bo ostatnio coraz gorzej z tym u mnie.

muszę być silna.

nauka, książki, mój pokój - tylko tego teraz potrzebuje,

żeby rozprawić się z przeszłością i stawić czoło wszystkim okropnościom.