:(

Zaginęła moja mała przytulanka, moje małe kocie serduszko.

Zniknął i nie wraca, obawiam się, że już nie przyjdzie do mnie,

mój mały kotek, jak dziecko, tak z nim związana jestem, jest

moją małą kocią radością, tęsknię za nim niesamowicie mocno.

Nie jest "zwykłym zwierzakiem", ani jedno z moich zwierząt, nie było

i nie jest dla mnie zwyczajne, ani obojętne. Nienawidzę,

gdy klokolwiek znika z mojego życia, nie ten kotek, który zlizywał moje łzy,

po rozstaniu z Karolem, nie moja myszka mała, która noskiem smyrała mój.

Może i nie jestem normalna, ale to mój mały synek, spał ze mną w łóżku, tulił się.

Jestem jego mamą od czasu, gdy maleństwo usnęło pierwszy raz w moich rękach.

PJ'ku wróć!

Jutro wyjazd do Hiszpanii, szkoda, że Mati musi zostać, ale to nic,

odpocznie ode mnie trochę.

Jest moim szczęściem. Jedyny mężczyzna,

któremu udaje się wywołać uśmiech na mojej twarzy, nawet, gdy jest źle.

Hej mężu! Kocham Cię.