Dni i noce

Czasami czuję się taka pusta, wypalona, czasem jest tak, jakby moje życie

umykało mi gdzieś pomiędzy palcami, wiele bym chciała, a mało mogę zrobić.

Bardzo się boję życia i jeszcze bardziej jego utraty. Chciałabym móc być pewna

swego. Chciałabym, ale chyba nadal nie umiem do końca być szczęśliwa, choć

często uśmiech pojawia się na mojej twarzy i mój śmiech wypełnia

każdy zakamarek domu, to i tak nie mogę tego stanu utrzymać.

Miałam się uśmiechać i uśmiecham się każdego dnia, ale ja bym chciała wszystko

już, teraz, taka już jestem, im dłużej muszę czekać tym mniej jestem pewna swego,

"swojej pozycji" i wartości, boję się zrobić jakikolwiek ruch,

bo  wszystko może się posypać, czyż takie właśnie nie jest życie.?

Moja wena zniknęła tak nagle jak się pojawiła.

Zostało mi słuchanie starych piosenek verby

i pin'u.

Czas chyba jeszcze nigdy tak szybko nie leciał, chyba,

aż za szybko, proszę zatrzymajmy się

i zacznijmy życie od nowa.

Hiszpania już coraz bliżej. Chcę?