"-Bardo Cię lubię. Chyba nawet
kiedyś kochałam.
-O? Serio?
-Może wciąż cię kocham na swój
pokrętny sposób. Męczyłam się z
tym strasznie, bo ciebie nigdy nie
było. Pragnęłam być przy tobie,
pragnęłam z tobą rozmawiać,trzym
ać cię za rękę, spędzać z tobą
czas,ale wokół miałam tylko pustkę,
którą zapełniłam własną wyobraźnią,
moimi chorymi myślami. Dużo ich
było i wszystkie bolesne, bo nie
odpowiedziałeś na moje wołanie.
Rzekomo nie miałeś czasu.
-Naprawdę nie miałem! Wiesz
przecież.
-Nic nie wiem.Tak się
usprawiedliwiałeś i ja to kupowałam.
Każde tłumaczenie było dobre i
każde było złe, bo gdybyś tylko
chciał mnie zobaczyć, nie
potrzebowałbyś żadnego. Mieszkałeś
niedaleko, nie spotykaliśmy
się.Miałeś numer mojej komórki, nie
dzwoniłeś. Przypominałeś sobie
tylko w chwilach nudy, a mnie się
wydawało, że to są jedyne twoje
wolne chwile. Wiesz, że tak nie było
prawda? Od wczoraj wiemy to
oboje.
-Ala...
-Łudziłam się i cierpiałam kilka
miesięcy. To jest ból nie do
wysłowienia. Oczywiście mogłam się
zakochiwać, mogłam potraktować
cię jak zabawkę, zająć się swoim
życiem, bawić się, uczyć,
zapomnieć. Ale byłeś moją pierwszą
prawdziwą miłością. Poddałam się
jej, bo czekałam na nią od dawna.
Skradłeś mi serce, a ja mogłam tylko
cierpieć. Nie powiedziałeś nigdy, że
nie mam na co liczyć, zawsze
dawałeś mi nadzieję, wracałeś,
brałeś mnie w ramiona, całowałeś,
jakby tamto się nie liczyło. I ja znów
umierałam dla ciebie. Ale powiedz:
ile można umierać z miłości? W
końcu i dla mnie stało się to rutyną.
Coś tam w środku stwardniało,
umarło. Nie chciałam już być twoją
zabaweczką.
-Nie byłaś moją zabaweczką
-Nie przerywaj mi! Fajnie jest razem
wyjść, pójść do kina, na spacer,a
potem rozstać i nie kontaktować
tygodniami. Ale nawet książki nie
można pozostawić z zakładką w
środku na tak długo, bo gdy wracasz
do niej po miesiącu to nie pamiętasz
już, co przeczytałeś wcześniej. A ja
jestem człowiekiem. Jestem kobietą.
Moja wrażliwość powodowała, że nie
umiałam sobie bez ciebie znaleźć
miejsca. Jak to jest, jak się czujesz,
kiedy stajesz się na chwile czyimś
kosmosem? Kiedy ktoś do szczęścia,
do życia potrzebuje tylko ciebie?
Powiec ci: ty tego nie widzisz. Nigdy
i nikomu na to nie pozwolisz. Chyba,
że sam się kiedyś zakochasz."