bulimia .

Kim jestem? Jestem nikim. Jestem bulimiczką. Kiedy to się zaczęło? Rok temu wiosną. Mając 175cm wzrostu ważyłam kiedyś prawie 90kg. Schudłam do 85 - 80 - 77 . Usłyszałam rozmowę mamy ze znajomą która w ten sposób schudła do ślubu. Później znajomy matki opowiadał o córce która schudła wymiotując. Pomyślałam, że to dobry pomysł. Pamiętam pierwszy raz. Zrobiłam to na próbę. Później robiłam to co jakiś czas. Częściej. Obecnie ważę 67kg czuję się strasznie. Mam stany depresyjne. Wiedzą o tym trzy osoby - mój chłopak, moja przyjaciółka i mój brat - przyjaciel. Rodzice nie mogą się dowiedzieć. Jestem jedynaczką. Musiałabym chodzić do psychologa, a ja tego nie chcę. Po prostu chcę być chuda. Chcę być piękna. Mam matowe włosy, moje paznokcie drą się jak papier, mam zaburzenia miesiączkowania, ciągle chce mi się spać i nie mam siły. Na przemian głodzę się i obżeram, a później wiszę nad kiblem. Nie mogę patrzeć czasem na jedzenie. Na siebie wcale. Moja cera jest straszna. Mam rozstępy, problemy z hormonami.. To straszne. Mam 16 lat. Mam nadzieję, że zdechne.