Mam wrażenie, że cały mój postęp w walce z chorobą

Stanął w miejscu, ba, nawet się cofnął

Po wielu ostatnich dniach męczarni

Od wczoraj miałam dwa napady

Ekstremalne, do granic porzygu

No dzisiaj do porzygu

Myślałam, że pęknę

Jestem taka głodna, taka zmęczona

Taka smutna

Boje się, że jutro też to zrobię

Że w niedzielę będę się ważyć i będę po prostu płakać

Zastanawiam się skąd biorą się we mnie złe emocje

Jestem zazdrosna

Czuję się niewystarczająco

Mam wrażenie, że łatwo mnie zastąpić

Łatwo mnie zniszczyć

Miałam dzisiaj motywację żeby wyjść z domu

Poszłam na dwugodzinny spacer, sama,

Nawet się przez chwilę zgubiłam

Jutro muszę iść na uczelnię, ale czy pójdę? Nie wiem, nie mam motywacji

Dziś świętuję, niby nic, ale

Otworzyła się moja wymarzona specjalność

Paradoksalnie - psychologia

Tak bardzo chcę żeby ktoś powiedział mi, że nie jestem tylko liczbą