Dodano: 16 MARCA 2010
Szukam. Za sobą widzę za dużo, w jakiś sposób tęsknię, choć nie żałuję. Tyle było chwil, tak mało było pewności, a mimo wszystko czas tracony zmienia się w utopię. Było kilka momentów, w których byłam szczęśliwa, było kilka dni, w których nie zastanawiałam się nad niczym i wystarczyło być, żeby czuć.
Jeszcze tylko chwila i coś z tamtego wróci. Tylko twarze się zmienią. Twarze i dłonie zawsze się zmieniają. Już nawet przestało mnie to dziwić i prawie nie boli, to przecież fakt oczywisty i codzienny. Z trudem przychodzi nawet wybranie zdjęcia. Kiedy cokolwiek było prawdą? Kiedy byliśmy prawdziwi?
Nigdy?
W takim razie jeszcze będziemy, cokolwiek kryje się pod dzisiejszą liczbą mnogą.
