wracam do wspomnień...

tak ... tych najcudowniejszych...

staram się zapomnieć... tylko...  to nie takie proste...

Lost in the darkness, hoping for a sign.
Instead there is only silence,
can't you hear my screams?
Never stop hoping,
Need to know where you are,
but one thing is for sure,
you're always in my heart.

I'll find you somewhere.
I'll keep on trying until my dying day.
I just need to know whatever has happened,
the truth will free my soul.

słuchałam sobie tej piosenki w autobusie i nie wiem...

nie wiem czy mam się pogodzić z tym... tak poprostu?

nawet jeść nie moge... już od ponad dwóch tygodni... przez tego tego... ehhh

cycki mi pewnie zmaleją i co bedzie... dupa SZCZEPANA...

Niby troche lepiej ale ciągle jakoś tak pusto... wcale nie jest zajebiście...

inaczej to wszystko sobie wyobrazalam...

Jakby się dało wymazać z pamięci poszczególne chwile...

Bo jak narazie żyję tylko nimi...

Stale siedzi mi w głowie... i nie chce wyjść co najrgorsze :|

Właśnie!  nie w sercu ale w głowie... to kwestia mojego umysłu...

cza przestać myśleć...

Może pomoże...