Kochana.
Moja psychika rozbiła się niczym kruche szkło.
A ja niczym nieświadome powagą sprawy dziecko próbowałam natychmiast poskładać kawałki w całość.
Kawałki mocno zakorzenionych wartości, świadomości tak boleśnie wrzynały mi się w skórę.
Ból
Jedyne czego pragnęłam było wyrwanie serca.
Bolało zbyt mocno.
Podnosiło ciśnienie
Przyprawiało o drgawki
Bezdech
Depresję
Flustrację
Samotność
Kawałki nieudolnie, ledwo poskładałam.
To nic trwałego.
To pęknie, wcześniej czy później.
Nie przeżyję kolejnego załamania.
Zgubiłam w sobie coś wartościowego.
Zgubiłam po prostu siłę.
Zgubiłam siebie.
Ile razy można się zawodzić?
Obserwuj
Obserwujesz
Nie obserwuj
Obserwujesz
Nie obserwuj
@wyobraznia
Najnowsze wpisy
23 CZERWCA 2017
24 STYCZNIA 2017
30 GRUDNIA 2016
20 CZERWCA 2016
31 MAJA 2016
17 MAJA 2016
12 MAJA 2016
13 KWIETNIA 2016
Wszystkie wpisy