Obraz stoi przed oczami
Nie potrafię oddychać ustami, wiesz mnie zatyka
Tracę głos jak dławiący gardło but
Los wspomnień mroczna moc
Gdzie dziś marzenia nasze są? 
Blizny po szczęściu, oko zaszło mgłą
Mamy bezwietrzny wieczór
Cisza krzyczy szeptem, którego nikt nie umie słyszeć
Uciec od tego i nie wrócić
Kłopoty, zamknąć oczy, zniknąć w nocy
Uśmiech przez łzy- to nic nie zmieni
Niczego nie da się naprawić, wyjaśnić, wymienić
Naszych problemów nie rozwiąże już telefon
Kolejny raz w ścianę uderzam pięścią
Chociaż nie jestem winny, tępy ból, zapijmy...
Tak bardzo czuję się bezsilny...  

                                                                                         Samotność jak gorączka nocą dopada, 

sam na sam z bezsennością bez skutku się zmagam.
Myślę o Tobie i jakoś nie mogę przestać 
cały mój świat w Twojej osobie się streszczał. 
Robiliśmy błędy wiem jesteśmy ludźmi. 
Życie nie pomogło knuło co mogło by nas poróżnić. 
Los wypowiedział wojnę nam nie było reguł 
tylko konwulsyjny puls codziennego biegu. 
Każde niepotrzebne słowo do dzisiaj przeklinam (przeklinam)
to smutne na co dzień człowiek się zapomina. 
W końcu zastaje dom pusty zresztą sama wiesz 
 

nie pożegnałaś się. Chciałaś uniknąć łez.

Wsiadam do pociągu gdziekolwiek mnie zabierze 
żałuję tylko że Ty mnie nie odbierzesz. 
Nie na tą stronę spadła życia moneta 
na końcu podróży nikt na mnie nie czeka. 
Nazajutrz mróz(mróz) pustego łóżka cisza wokół 
i wódka która nadal parzy w usta.(usta)
Biegnę przed siebie nieznaną mi drogą 
nie wiem gdzie, po co i nie wiem dla kogo. 
Nie mam już Ciebie nie mam największa strata.
Nienawidzę za to siebie życia i całego świata. 
Jeszcze raz zatańcz ze mną bo chcę t