Hej

Dziękuję, za to, że mnie uratowałeś.

Chociaż w tamtej chwili mówiłam tyle niemiłych rzeczy.

Chciałam zwyczajnie, żebyś się odczepił i dał mi zasnąć.

Płakałam z bezsilności i złości, bo nie chciałeś mnie puścić.

Nadal nie wiem czy chcę jeszcze żyć.

Śmierć od zawsze była ze mną i szeptała mi do ucha piękne słówka.

Tylko jej wierzyłam, tylko ona nie kłamała.

Zawsze bałam się ludzi i tego świata, w którym nie potrafię egzystować.

Ciągłe ucieczki do miejsca nieznanego, byle dalej, byle tam, w poszukiwaniu miejsca, do którego chciałoby się wracać.

Gdzie ktoś by na ciebie zawsze czekał.

Teraz jestem prawie pewna, że zawsze będziesz, tylko jeszcze się trochę boję, nie wierzę we własne szczęście.

Obawiam się, że będzie to tylko kolejny okrutny żart, że wyciągnę ręcę w kierunku źródła ciepła, a ono mnie oparzy aż do samej kości.