Jeden dzień jest lepszy, drugi gorszy. Ze szczęścia przechodzę w pełen żalu płacz. Minął niecały miesiąc odkąd widziałam Cię ostatni raz. Ale wcale nie jest mi lepiej. Powinnam szybko zapomnieć, wiedząc, że ostatecznie byłam dla Ciebie nikim. Ale nie potrafię wyrzucić Cię z głowy. Codziennie wracasz, a ja się duszę. Zastanawiam się, czy wszystko u Ciebie okay, bo przecież jest tak, jakbyś nigdy nie istniała. Zachowałam nasze wiadomości i wspólne zdjęcia, chociaż wiem, że to tylko pogarsza mój stan. Ty pewnie wszystko usunęłaś. Boję, że w końcu gdzieś Cię spotkam, a Ty udasz, że mnie nie znasz. To takie typowe dla ludzi w naszym wieku. Wystarczy bardzo niewiele, żeby mijać się bez słowa, jakby nigdy nic, jakbyśmy nigdy nic dla siebie nie znaczyli. Chociaż wiem, że ja też spuszczę głowę. Zrobię to, żebyś nie widziała moich łez i tego cholernego żalu. Bo nie potrafię Cię nienawidzić, nawet nie umiem być zła. Dałam Ci coś więcej, niż moją przyjaźń i zaufanie. I popełniłam wielki błąd, za który teraz płacę...

"Don't cry or do
whatever makes you comfortable
Im tired, too
There's nothin' left to say
lets call a truce
'Cause I don't really wanna go to bed like this"