hope

Dała sobie dziesięć minut, żeby zatrzeć ślady po największej miłości swojego życia. Jak myślisz udało się jej?

To wszystko jest po-pie-rdo-lo-ne...

Te wracanie do przeszłości, myślenie wkółko o tym samym.

Pojawiające się na chwilę osoby, które ofiarują Ci tylko złudność uczuć, które nie są ci nawet potrzebne,

bo nie są od Niego.

Szukanie podobieństw, chociaż tego samego koloru oczu, podobnego uśmiechu, stylu chodzenia, mówienia, idzie na marne.

Nikt nie ma nawet małej cząstki Jego.

I nagle zdajesz sobię sprawę, że potrzebujesz tylko tego faceta,

tylko On dawał Ci te prawdziwe szczęście,tylko On widział wszystko w Twoich oczach, tylko On jest Ci przeznaczony. Tylko Jego pragniesz.

Śnisz nawet o Nim, bo nie dane jest Ci go zobaczyć.

Nie teraz.

Patrzysz w niebo, w gwiazdy,  mając nadzieję że robi teraz to samo i też o Tobie myśli.

Każde miejsce, piosenka, nawet zwykła drobnostka wywołuje lawinę wspomnień.

Cierpisz, tak cholernie cierpisz, lecz starasz się tego nikomu nie pokazywać.

Przecież ponoć jesteś silna.

Tęsknisz, tak cholernie tęsknisz, lecz starasz się nie myśleć jak bardzo.

Przecież ponoć jesteś bez uczuć.

Kochasz, tak cholernie kochasz, lecz nikomu o tym nie mówisz.

Przecież minęło już tyle tego pier dolonego czasu.

Czekasz, czekasz choć On o tym nie wie.

Masz wielką nadzieję że Wasze serca znów znajdą do siebie drogę.

Wiesz, dobrze wiesz że kiedyś się odnajdziecie, przecież jesteście sobie przeznaczeni.

Taka miłość szybko nie wygasa, ta miłość czeka na maleńką iskierkę by móc znów zapłonąć.