pora sie ustatkować, cały czas myśle dlaczego tak sie dzieje..ale nie potrafie tego wytłumaczyć. dosyć dziwne że w wieku 16 lat, potrafie sobie nie radzić z życiem, i mieć dość samej siebie. pora sobie wbić do pustego łba, że musze się zmienić dla siebie. że musze się cieszyć z życia, bo jak nie zaczne, to skończe z tym wszystkim szybciej niż myślicie. wszyscy w życiu coś przeszli, każdy inaczej to może przeżywać i to jest zrozumiałe. każdy ma jakieś problemy..ale ja mam problemy z samą sobą, z tym kim jestem, i kim mogę być, to jest takie bezsensu. wszystko jest bezsensu, chciałabym spierdolić jak najdalej, albo zniknąć, ale mam tu za dużo osób na których mi zależy i nie chce ich krzywdzić. za tydzień mam urodziny, a w życiu narazie nic nie zdołałam osiągnąć nic, tylko co chwile coś trace..wszystko się kiedyś skumuluje i..no właśnie, co wtedy?

' nie umiem ani żyć pełnią życia, ani się z nim rozstać. Jestem dla siebie bezużyteczny,niczego sobie nie zawdzięczam. Najwyższy czas wykazać trochę woli.' / " Kiedy byłem dziełem sztuki ".

tydzień .