za plecami rozgadani...

 Życie wiele mnie nauczyło.. chyba tak jak każdego z nas, zaczynając od lat najmłodszych kiedy na własnych błędach uczuliśmy się że nie wolno wtykac wszędzie palca, dopiero zrozumieliśmy wtedy gdy nam go odcieło.

Zastanawiam po jaką cholere ludzie którzy znajduja się blisko nas, znają nasze plany na przyszłośc nasze marzenia związane z NIM i obawy tylko udaja naszych przyjaciół i w odpowiedni dla nich czas uderzają i zabierają wszystko co dla nas było ważne nie licząc się z tym,że ogromnie ranią..

A co nas ogromnie rani?.

Ahh  miłośc..

Oszukana przez dwie osoby :' przyjaciółkę' i jak ona to nawzała 'przyszłego chłopka'  czułam wielką gorycz i smutek.

Lecz jak to mówią czas leczy rany albo przyzwyczaja do bólu w tym przypadku chyba naszczeście poskutkowało pierwsze znaczenie.

Teraz?.

Minął pewien okres czasu.

Co czuje?.

Złośc?.

Napewno mnie to cos nauczyło:musisz wybierac odpowiednie osoby z którymi będziesz dzielila smutki i zmartwienia no i te szcześliwe dni których mało. Zrobic ogromny mur i nie wpuszczac zadnej fałszywej osoby która by ten wasz świat mogła zniszczyc.Prawda jest taka że najchętniej wbili by nóż w plecy. Dlatego patrz dokładnie w kim przyjaciół wybierasz.

cień wątpliwości zawsze zostawi za sobą...

                                  [nie licze że ktokolwiek to przeczyta chciałam poprostu tak jakby wyżucic skrawek życia na papier]

                                                                                                                                                                                Betty.