Tu gdzie każda ściana każdy kawałek pieprzonego muru wyznacza okres tęsknoty za Tobą. Spojrzenia Twoich oczu, ślady Twoich stóp, odgłos kroków, zapach oddechu już dawno opuściły to miejsce. Została świadomość że chodziłaś po tej podłodze, patrzyłaś na te meble, żyłaś w tym budynku wystarczająco dużo by przytłaczać faktem że już Cię niema. Początkowo był to zwykły brak dziś nie umiem już  ogarnąć upośledzenia własnych ogłupiałych z tęsknoty zmysłów. Żyjesz każdego dnia w mojej świadomości dzięki Tobie jest tak doskonale rozwinięta. Widzę ich widzę takimi jakimi nie chcą żebym ich widział takimi jacy naprawdę są. Stają przede mną nadzy stoją w strachu poznania. Wiedzą że gra jest zbędna. Widzę wady zalety słabości widzę strach widzę, lecz nie umiem wciąż zrozumieć nawet połowy z ich bezmyślności. Budują mury z otwartymi drzwiami. Uwierzysz? Pozornie skryci wycofani czekają aż to kogoś przyciągnie a gdy tylko znajdą zainteresowanego wciągają by poznał ich do końca. Obudowani lustrami próżności boją się własnych prawdziwych odbić wymieniają lustra na krzywe zwierciadła i taki obraz sprzedają na targu życia. Wiesz ostatnio jest moda na gabinety. Otwierają gabinety chorych lekarzy. Leczą ludzi własnym bólem sami nie umiejąc sobie z nim poradzić pomagają innym wierząc że pomogą sobie. Przecież to nic złego przecież pomagać warto. Warto kroić chorego emocjonalnie chorując na Parkinsona? Warto słabość własnym strachem leczyć? Pomyśl czy dobro które uważasz za dobro jest dobre. Zatrzaśnij wrota muru rozbij zwierciadła zamknij targ opuść chory gabinet stań w rogu pokoju zwanego moje ja i zacznij go oglądać macać poznawać każdym zmysłem pytaj siebie po co dlaczego właśnie tak dlaczego mnie to spotkało dlaczego nie wyciągnąłem wniosków jakie powinienem wyciągnąć. Przyznaj się do bledów do zła w sobie naucz się panować nad nim naucz się odmawiać sobie karać się i umęczać potem wyjdź z pokoju i zacznij korzystać z życia bezpiecznie.

"Ja, szukam w tym mieście równowagi,
Podnieście głowy, to może zobaczycie mnie nad wami,
Brat z gwiazdami, na nieboskłonie nad wami
Jak kot, delikatnie nad dachami,
Nocny wypad z otwartymi oczami,
Za nic mam zło, super bohater z super mocami,
Eternia wiecznie jak nieuchwytna przestrzeń,
Chcesz co chcesz skrzywdzić powietrze,
Myśl, mam tą przewagę, że ten świat się podpala nienawiścią,
A mój już dawno przestał.

(...)

Przyszłość ślepa, ja w niej, jeśli Bóg da,
Prosty układ, kupiłeś ten świat, więc słuchaj:

(...)

Wyśniłem sobie ten świat tak długo myśląc o nim,
Zupełnie po nic, tak dla siebie, by się bronić
Przed nienawiścią, zazdrością , głupotą tych, którzy
Rządzą ziemią i chcą tylko ją zburzyć.
Nie wiesz, którzy, naciśnij guzik, a w szkiełku
Zobaczysz tych, co dowodzą biegiem zgiełku.
Światowe sekty, religie zamiast Boga, ty tez możesz
Wieść ludzi do płomieni Waco jak Koresh.
To nowy punk rock, nowa anarchia,
Nowy sposób, by dać radę z absurdem państwa.
Ja mam długopis i kartkę i w moim świecie
Wypełniam przestrzeń, jedząc poezję.
Wiesz, gdzieś jest takie miejsce,
Wiesz, gdzie wiesz ty,
Tam, gdzie łączą się te linijki w wersy,
Uwierz, nie patrz na mnie, jestem kiepskim wzorem,
Znajdź swój sposób, by porozmawiać z Bogiem.
Idź z Bogiem, życzę dużo odwagi,
Warto zacząć bić się, by diabła zabić
W imię tego, który tlen wpuścił ci w piersi
Kiedyś, gdy ledwo podnosiłeś swoje powieki.
Pamiętasz, idę prosto, ciągle wierny,
Razem z wami, by dojść do swojej Eternii."