cz. 23 Pozorne szczescie

-Michał?- wyszeptałam z niedowierzaniem.

-Tak. Wszystko wporządku? -zapytał  muskając moje usta swoimi.

-Potem! Teraz musimy uciekać! - warknął zirytowany Szymon wychodząc na drugą stronę.

Zaczeli biegnąć gdy ja stałam dalej w miejscu. Pierwszy odwrócił się Szymon.

-Co jest?!

Nie odpowiedziałam tylko wyciagnęłam ręke. Popatrzył na mnie chwilę zmieszany po czym chwycił moją dłoń i znów biegliśmy trzymając się za ręce. Nie wiem czemu to zrobiłam ale wiem że Michał był wściekły. I dobrze ! Zasłużył sobie na to.

Zatrzymaliśmy się chwilę na rozgałęzieniu dróg.

-Biegną za nami - wyszeptał Szymon po czym wskazał na wąską, kamienistą droge - Tędy !

Biegliśmy tak dobrą chwilę. Nie odczuwałam zmęczenie gdyż strach był większy.

Zatrzymaliśmy się znowu przed jakimś autem.

-Nie, nie chyba nie myślisz że weźmiemy czyjś samochód ! -zaprotestowałam patrząc zdziwiona na ich obu. Byłam uprowadzoną a nie złodziejką ! - pomyślałam w duchu.

Szymon nie odpowiedział tylko wyciągnął klucze z kieszeni i otworzył pojazd. Zrozumiałam że to jego samochód. Wszystko było zaplanowane. Gdy wsiadłam odrazu przystąpiłam do pytań:

-Michał jak ty się tu znalazłeś?!

-Wypuścili mnie -odparł.

-Tak? A mnie dlaczego nie? -zapytałam zaskoczona. Na to pytanie odpowiedział mi Szymon.

-Bo mój ojciec stwierdził że ma inne plany wobec Ciebie.

-Plany? - powtórzyłam.

- Możemy się tylko domyślac jakie - odparł Michał beznamiętnym głosem.

-Mogłeś iść a jednak zostałeś czekając na mnie...

-Nie mógłbym Cie zostawić..wyszeptał.

-Przestań chrzanić! Czy niewystarczająco już ją okłamałeś!?- Szymon wybuchł. Widziałam że jest wściekły.

-Nie twój interes! - wypalił Michał obrzucając go gniewnym wzrokiem.

-Stop! Przestańcie ! - wykrzyknęłam - Ty! - wskazałam na mojego skarba - Nie myśl sobie że wszystko jest wporządku bo nie jest ! I nie wiem co dalej z nami będzie! - powiedziałam zgodnie z prawdą- A ty..-wskazałam na kierowce- Dziękuje Ci za wszystko..

Michał prychnął.

-To teraz w ten sposób będziesz mnie karać?

-Nie, to by było zbyt proste.. - odparłam odwracając się w stronę okna.

Kolejny wpis za 30 fajne.

A na zdj. taki tam Lewy z Anką. Widać że się kochają..ach <3