33

Przeczytaj. Może zrozumiesz.
Jestem sama. Zwyczajnie sama i sama muszę sobie z tym wszystkim poradzić. Teraz i tutaj. Nie chcę być sama, potrzebuję kogoś kto pomoże mi zamknąć sprawy z przeszłości i spojrzeć w przyszłość. Kurewsko nienawidzę, gdy ludzie próbują mnie zmieniać. Gdy proszą mnie o coś, robią nadzieję, na lepsze jutro a potem nagle znikają. Po każdym człowieku, który nagle znika zostaje rana. Po człowieku, który pozwala się do siebie przyzwyczaić, a potem tak nagle znika zostaje rana. Po każdym kłamstwie rana się powiększa. Nienawidzę kłamstw i ludzi, którzy mnie nimi karmią, ponieważ brakuje im odwagi, by rozwiązać problem, by normalnie porozmawiać. Brną dalej w coś, co mimo wszystko nie jest po ich myśli. Nienawidzę tego, że nie mam z kim porozmawiać, tak zwyczajnie zadzwonić, potrzymać za rękę, kogoś kto by mnie przytulił, powiedział, że wszystko będzie w porządku. Chciałabym mieć kogoś, z kim mogłabym dzielić marzenia i nadzieje. Przez kolejną osobę, która tak zwyczajnie odeszła straciłam całą nadzieję, którą najpierw dostałam w prostych gestach. Właśnie, proste gesty& Dla mnie one znaczą bardzo dużo. Słowa, które skierujesz do mnie, mogą być dla Ciebie bez znaczenia, a dla mnie są mega ważne. Bo właśnie one dają mi tą nadzieję. Codzienne rozmowy i regularne spotkania sprawiają, że przyzwyczajam się do obecności, przytulenie i trzymanie za rękę, sprawiają, że otwieram się przed drugą osobą. Ale czas z tym skończyć. Już nie wierzyć w to wszystko. Nie kaleczyć się wiarą w czyjeś słowa. Nie przyzwyczajać się, bo kolejnego odejścia nie wytrzymam.  Chciałabym nawiązać do jeszcze jednej kwestii. Nie istnieje tylko dla jednej osoby. Są inni ludzie z którymi chcę spędzać czas. Nie chcę zaniedbywać innych znajomych, więc nie będę się ograniczać do spotkań z jedną osobą. Nie jestem i nigdy nie będę niczyją własnością.