my life

Tak napiszę jak wygląda moje życie, nie mam się czym chwalić bo jest do dupy. Wychowywałam się na wsi koło Częstochowy wśród samych chłopaków. Nigdy nie miałam przyjaciółki ani koleżanki, bo w szkole byli praktycznie sami chłopcy. Było mi z nimi dobrze jeden obstawałam za drugim. Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego. Za to w domu nie miałam fajnej atmosfery, bo mój tata pił, nie dużo ale pił. Gdy urodził mi się brat od tamtej pory on był oczkiem w głowie, a ja czułam się odstawiona. Zawsze z tego powodu kłóciłam się z mamą. W Podlesiu mieszkałam przez 10 lat. Potem musiałam wyprowadzić się na mazury, bardzo tego nie chciałam. Tutaj nie było mi fajnie i nadal nie jest. Nie lubię tego miejsca. Ale są dwa plusy poznałam wspaniałe przyjaciółki i mój tata przestał pić. Lecz ciągle tęsknie za tamtym miejscem, ciągle błagam rodziców by się tam wyprowadzić, ale brak funduszy i nie ma domu na sprzedaż. Jest jeszcze takie coś, że ja jestem bardzo związana z moim tatą. On często wyjeżdża, bo taką ma prace. Ciągle jest zajęty, bo dba o firmę. Nigdzie nie jeżdżę bo tata jest zajęty, nie ma czasu, pracuje. Jak pracował zagranicą wyjeżdżał na 2 czy 3 miesiące i przyjeżdżał tylko na tydzień lub dwa ale to się zdarzało bardzo rzadko. Teraz bynajmniej jest lepiej, bo jest w domu na święta. W wakacje jest zajęty ale zawsze zawozi mnie do Podlesia, bo tam kocham spędzać wakacje. Z moją mamą rzadko rozmawiam, bo ciągle sprząta albo rozmawia przez telefon i zamartwia się problemami innych niż naszymi. A ja? Tak ja może nie jestem lubiana, bo oceniają po wyglądzie, nie wiedzą jaka jestem naprawdę. Ale, ci którzy zajmują się życiem innych szybko wymyślą historie na temat mojego życia i dopiszą mi cechy charakteru. Tak przez takich ludzi miałam myśli samobójcze i samookaleczałam się. Proszę możecie się śmiać z tego, możecie uważać, że jestem chora. Ale ja po prostu jestem słaba psychicznie, nie umiem sobie sama radzić ze swoimi problemami. Nie radzę sobie z moim życiem. Ale wy jesteście tacy inteligentni, że dla was to po prostu chora zabawa, gdzie nie wiecie na czym ona polega& A czego się boję? Boję się odrzucenia. Teraz to mi wszystko jedno co o mnie pomyślisz. Ale to moje życie i nie zmieniaj jego treści.

ASK,popytaj.