stay strong...

Są ta­kie chwi­le, w których coś cen­ne­go wy­myka się z rąk. Upa­da. Nieugięta w ko­lanach rzeczy­wis­tość nie poz­wa­la Ci się po to schy­lić. Niesie Cię na swych no­gach da­lej. Twój cień zos­ta­je jed­nak przy daw­nej tra­gedii próbując poz­bierać to, co się stłukło. Pos­kle­jać co się da& Nig­dy nie będzie to ta­kie sa­mo. Przychodzi mo­ment, w którym zaczy­nasz to ro­zumieć. Ku­lisz się z bólu wiedząc, że nic nie można zro­bić. Rozsądek chwy­ta Cię za dłonie i próbu­je od­ciągnąć z tam­te­go miej­sca. Nie ma już ni­kogo, kto by chciał Cię przy so­bie zat­rzy­mać. Nie ma ni­kogo, kto by chciał jeszcze chwilę wal­czyć po Two­jej stro­nie. Na­wet wiara i nadzieja Cię opuszczają. I od­chodzisz& Na zaw­sze po­zos­ta­wiając tam praw­dzi­wego siebie& 

pytania ?