Jestem szczęśliwa. Wygrałam w totka. Nie, zaraz. To on wygrał. Tak. Muszę sobie to powtarzać. I budować pewność siebie, której tak brak. Częściej szczypać się, przypominać że to nie sen. I ufać, że jest tak wspaniale i wcale nie muszę się już martwić, szukać we wszystkim czegoś złego. 

Czasem przez głowę przelatują myśli, przypominają się szczegóły i szczególiki z innego życia. Zamieram. I przez chwilę jestem jeszcze tamtą Adą, tą z przeszłości. Siadam, nerwowo potrząsem głową w geście 'nie', jakbym chciała strząsnąc z siebie to co tam jeszcze tkwi. 

Nie mogę się bać. Nie teraz. Muszę trzymać wysoko głowę i muszę się prostować. Schudnąć kilka kilo. Polubić swoje niedoskonałości, zaakceptować to że wszystkiego w sobie poprawić nie można. Mniej chorować. Brać witaminę c i ograniczyć środki przeciwbólowe. Jeść regularnie. Pielęgnować w sobie radość i entuzjazm. Być kurde młoda i radosna! Bo mam siedemnaście lat, a przez ostatnie trzy czułam się jakbym już była starą panną. RZUCIĆ PALENIE. Bo nie wiem kiedy, ale nagle pstryk i minęły dwa lata. Pić fresco, bo tanie i dobre. Ale tylko z fajnymi ludźmi. 

Właśnie, co do ludzi - przestać się oszukiwać. Jeśli kogoś nie lubię, to go nie lubię. I nie muszę się zmuszać, żeby go lubić.