Wszystko a życiu ma swój cel, nic nie dzieje się bez przyczyny. Karma powraca.

Warto zastanowić się czy to co robimy jest słuszne. Czy nasze emocje nie prowokują nas do podejmowanie pochopnych decyzji. Jest wiele rzeczy których człowiek nigdy nie będzie żałował, ale i mnóstwo głupot przez które traci wiele.. Wiele możliwości, wiele osób na których mu zależało.

Przez własną głupotę jesteśmy w stanie stracić nawet kogoś z kim na chwilę obecną tworzylibyśmy coś pięknego.

To chore patrzeć na czyjeś szczęście mimo bólu, łez cisnących się do oczu i wrażenia, że połknąłeś paczkę żyletek. Zamiast dać sobie spokój wiedząc, że to już nigdy nie ma szansy zaistnieć, właczasz zdjęcia, patrzysz.. I w sumie z jednej strony cieszysz się, że ktoś kto jest na Twoim miejscu daje tej osobie o wiele więcej niż Ty jesteś w stanie. Patrzysz na te oczy.. wciąż hipnotyzują tak samo.. wciąż wciągajaą w głąb do wielkiego serca, które zasługuje na to co najlepsze.

Boli. Nie chcesz już tego robić.. Ale nazajutrz znów nie możesz się powstrzymać- patrzysz czy coś się zmieniło, czy wszystko ok, czy potrzebuje pomocy.. I choć nie chce Cię widzieć- rzucisz wszystko i pójdziesz za nią w ogień bo wiesz, że warto.

Wciąż wspominasz te chwile w których było pięknie z cichutką nadzieją, że może jeszcze kiedyś..... Przestań! Napewno nie. Daj jej żyć, daj jej być szczęśliwą! No ale marzyć nikt Ci nie zabroni.

Najbardziej bolą niewyjaśnione sytuacje, tysiące niewypowiedzianych słów, miliony chwil w których mogłeś postąpić inaczej. Ale już za późno. I znów na siłę próbujesz znaleźć szczęście, choć namiastkę tego co mogłeś mieć... W głębi duszy wiedząc, że już nigdy nie będzie tak pięknie.

Więc kolejnego dnia zatracasz się w monotonii codziennego życia. Wieczorami wracając do swojego wyimaginowanego świata w którym marzenia to jedyne co daje Ci chwilę szczęścia..

Się rozpisałam..