Hair of the dog

Hair of the dog 

Spośród ludzkich instynktów wybrzuszyła się agresja, ona gdy już tylko resztkami sił dobiegnie do mety, poczuję w końcu ulgę i pełne spełnienie. Mam miliony pomysłów na prawdziwą ulgę, którą poczują wasze rodziny 4 pokolenia do przodu, będą wspominać to co czego się tak bardzo boją, mimo, że jeszcze to gówno się nie wykluło. Walczę z własnym rozumem i zastanawiam się czy jestem zdrowy psychicznie, oby nie. Zaczynam tworzyć, to czego tak bardzo się boicie, ale gdy przyjdzie czas odpowiecie za swoje grzechy, grzechy które przeklną tę jebaną zarazę. Wyzwolimy sąsiadów, wyzwolimy rodziny ! Kiedy przyjdzie moment znajdziecie się w mrocznej części złej krainy, przerażeni, zalani łzami, i oby były to łzy skruchy i przerażenia, nie strachu przed lekarstwem społeczeństwa. Kiedyś odwiedzę wasze groby w szarą jesienną noc, kiedy będzie słychać w ziemi syczenie wpierdalających was robaków. Skończycie tam niebawem, na nic była szkoła, całe wychowanie, nie przydało się i więcej nie przyda. Pozbawieni wszystkiego dokoła, pozbawieni ostatnich przyjaciół-gnid będziecie uciekać na obolałych już nogach, wtem wyjdzie koszmar, ukarze się w tę ciemną noc, ostatnią noc, wokół będzie mglisto, już nikt nie usłyszy ostatnich tchów wołających o pomoc, poczujecie wreszcie prawdziwy strach, którego jeszcze nie było, poczujecie tak szybkie bicie serca, gdy wszystkie mięśnie odmówią posłuszeństwa, sparaliżowani strachem i bezsilnością zaczniecie odmawiać ostatnią modlitwę, gdy w głowie wszystkie wspaniałe chwile, wtem rozejdzie się ostatni krzyk, będzie tak głośny, że w uszach usłyszę mdławy pisk. wrócę. wyzwolę. zniknę.