130.

Jesienne kolorki <3

Zimowa depresja, wciąż jeszcze  jesienna depresja, przedłużający się kryzys jeździecki?

Zwał jak zwał. Tak czy siak, lepiej by było, gdyby 'tego' nie było..

Avatar w końcu zaczął wyglądać przyzwoicie, albo może przestał wyglądać jak szkapa, bo do przyzwoitości jeszcze nam brakuje :P

Teoretycznie postawili nam w stajni wymarzoną hale, praktycznie nie mamy gdzie jeździć.

Zimno, ciemno i ponuro.

A skrótowo o naszej obecnej sytuacji?

On - prawopółlkulowy ekstrawertyk, niezainteresowany zaprzyjaźnieniem się ze mną, jasno okazujący swoją niechęć i ekstremalny brak zainteresowania moją osobą. 

I ja - zbyt szybko popadająca w irytację i frustrację, nie panująca nad swoimi emocjami i nie potrafiąca jasno ustalić celów.

-> potrzebny psychiatra od zaraz :)

Ale staramy się dogadać, powoli idziemy do przodu, czasami jeden krok do przodu poprzedzają dwa w tył, czasami mam ochotę oddać konia komuś kto jest bardziej kompetentny i ogarnięty i wyjechać w Bieszczady ;) ale cóż... kocham głuptasa i bardzo chcę, żebyśmy w końcu doszli do porozumienia.

Spraw, by twoje pomysły stały się pomysłami konia, ale najpierw zrozum jego pomysły.

Jakieś cele w sumie mamy. Przerobienie 7 gier, więcej wypadów w teren, więcej spokoju i pewności siebie we wspólnej pracy, czerpanie z tego przyjemności.. Za dwa miesiące wspólny wyjazd na wyczekany obóz <3

Chyba w końcu damy radę.. Bo jak nie my, to kto? :)