Ostatnie tchnienie ...

Wciąż nie rozumiem, jak to być może,

Że Ty miłościwy, wszechobecny Boże

Doświadczasz mnie w życiu co raz i na nowo

Tracę wiarę, idę z opuszczoną głową.

Jaki w tym Twój cel? Jakie masz zamiary?

Dlaczego to robisz ? odbierasz sens wiary..

Nie zrozumiem tego, wszak rozumieć nie chcę

Tylko błagam przestań, nie rań mnie już więcej

Dlaczego go wziąłeś do raju swojego

Zabrałes kompana i ducha bratniego

On wciąż usmiechnięty nie pokazał bólu

Nie zrozumiem czynów, wszechmocny mój królu

Dlaczego do kurwy pytam krzyczę blagam

i bluźnię na Ciebie z myślami się zmagam

i spać nie potrafię i myśleć nie mogę

stracilem już wiarę, straciłem swą drogę

...

Ja nie mam już siły, straciłem nadzieję

w posadach przykazań żałośnie sie chwieję

I legnę jak dąb powalony wiartem

opadną zasłony i skończę z teatrem

Lecz w mojej pamięci na wieki wyryte

Twe słowa ostatnie glęboko ukryte

"Cześć Dawid, dziękuję , później sie spotkamy"

To prawda, połącza nas niebiańskie bramy.