pain..

I znów przyszedł ten moment. Znów ta z pozoru silna psychika staje się rozdarta na małe kawałki. .....

Kiedyś byłam nad wyraz wrażliwą osobą, zranić można mnie było nawet głupim spojrzeniem. Ufałam ludziom ponad wszystko, wierzyłam im, nigdy nie potrafiłam przejść obojętnie obok potrzebującej osoby. Pomagałam choćby to miałoby mi zaszkodzić. Obca była mi zdrada. Nie pojmowałam, jak można kochać jedną osobę i pójść do łóżka z inną. Z czasem jednak zaczęłam dorośleć i dostrzegać błędy tego świata. Dziś mam paskudny charakter. Choć wciąż jestem łatwowierna, to stałam się też bardzo podejrzliwa. Czasem za bardzo. Zdarza się, że nawet za samą siebie jest mi wstyd, że mogę podejrzewać o różne rzeczy bliskie mi osoby. Nic nie dzieje się jednak bez przyczyny. Tyle razy zawiodłam się na ludziach, tyle razy dali mi powodu do nieufności, że straciłam wiarę w szczerość. Jedną z niewielu osób, którym naprawdę ufałam, była ona... Teraz już sama nie wiem, w co mam wierzyć. Niby to, co się wydarzyło między nią a moim wtedy ówczesnych chłopakiem było już prawie rok temu, ale ja się dowiedziałam teraz i nie mogę przestać o tym myśleć, nie potrafię o tym tak po prostu zapomnieć : <

~I to uczu­cie, kiedy przy­jaciel za­wodzi po raz kolejny.
I wy­baczasz mu mi­mo wiel­kiego bólu i rozczarowania.
Bo mniej bo­li Cię zdra­da, niż brak ukocha­nej osoby.~