Choćbyś za życia

Choćbyś za życia zrównał się z aniołem, 
Przed samym sobą nigdy nie ucieczesz, 
Nie zrobisz serca lodem lub popiołem 
Ani ziemskiego szczęścia się wyrzeczesz! 

Namiętnych pragnień próżno się wypierać, 
Próżno obłudy skrywać je spowiciem: 
Jak anioł możesz marzyć - lub umierać! 
Ale żyć musisz - tylko ludzkim życiem! 

Szczęśliwość nasza jest jak los zawodna: 
Nić taka złota - w lot się staje szarą! 
Czara rozkoszy wychylona do dna 
Na zawsze będzie niedopitą czarą! 

Do śmierci życie zda się nam noclegiem, 
Wiecznie do czegoś serce nam kołata - 
I jeszcze stając nad mogiły brzegiem 
Patrzym w świat inny - okiem tego świata! 

Szczęście, za które spełnisz jadu czaszę, 
Czyni się w mgnieniu tylko szczęścia cieniem - 
I od kołyski całe życie nasze 
Do samej trumny wiecznym jest - pragnieniem!... 

/Artur Oppman/