2.

  Jakiś czas temu w notatniku na telefonie zrobiłam sobie listę rzeczy, które mi przeszkadzają w związku z moją wagą. W sumie miało mi to pomóc, gdy najdzie mnie dzika ochota na produkty, od których powinnam się trzymać z daleka, typu cola czy chipsy. Ale tak naprawdę to pewnie jakaś kolejna forma samoudręczania się. Czy nie tak właśnie działają masochiści? Co prawda tortura samego siebie nie jest tak satysfakcjonująca, ale na bezrybiu i rak ryba.

  W każdym razie, dzisiaj jest ten dzień, kiedy mój organizm krzyczy "junk food". Mój mózg wie, że nie powinnam, że się sobie nie podobam, że w lodówce są pudełka, za które zapłaciłam hajs. Ale i tak cały czas myślę o ciastkach i chrupkach. Niesamowite, że to tylko jedzenie, a tak mi psuje życie.

  W te wolne dni, kiedy Narzeczony jest w pracy, zazwyczaj pozwalam sobie na małe odstępstwa tego typu. Potem oczywiście ukrywam ślady zbrodni. W poprzednim związku, pan Toksyczny, często wyrzucał moje niezdrowe jedzenie i krzyczał, kiedy kupowałam coś, czego nie powinnam. W obecnym związku nie muszę tego robić, bo Narzeczony, w przeciwieństwie do Toksycznego to anioł. Rozumie moje niezdrowe podejście do jedzenie, wie z czym się zmagam. Ale i tak chowam puste opakowania i butelki po napojach. Nie chcę, żeby był niezadowolony. I tak dziwię się, że znosi moją antypatyczną osobę na codzień, nie potrzeba mu więcej zmartwień.

  Próbuję myśleć racjonalnie. Że walczę o to, aby pozbyć się otyłości. Że jutro będzie gorąco i muszę wyjść w sukience, a będzie w niej widać, że jadłam syfy poprzedniego dnia. Że insulinooporność i PCOS balansują na niebezpiecznej granicy. Że jestem gruba. Gruba i nieszczęśliwa. Gruba i nieatrakcyjna. Ale w myślach tylko przyjemność i wspomnienie dobrego smaku. Komfort z chipsami, odejście od problemu, bezmyślność.

Walczę ze sobą.

"I hate who I am

I will never say,

I love myself"