w żywiole czasu

Z cza­sem przychodzi mo­ment, że mu­sisz wyb­rać,

którą drogą iść, co i ko­go ze sobą wziąć,

wte­dy wiesz i jes­teś w pełni prze­kona­ny,

że na ten czas to naj­lep­sze roz­wiąza­nie,

sta­jesz się sil­ny, pełen nadziei i wiary...

z cza­sem jed­nak gra­nica między ty­mi dro­gami dras­tycznie się skra­ca,

od­ległość między ni­mi ma­leje

i nag­le oka­zuje się, że tak nap­rawdę łączą się ze sobą.

to jest niepew­ność...

dar od lo­su, który poz­wa­la nam jeszcze raz, z per­spek­ty­wy cza­su

prze­myśleć wcześniej podjętą de­cyzję.

Przeszkadzają nam w tym fałszy­wi przy­jaciele, emoc­je i wspom­nienia,

które jak lus­tro od­wra­cają rzeczy­wis­tość...

Mi­mo to niepew­ność kiedyś mu­si się skończyć,

dro­gi znów muszą się ro­zejść,

a my znów mu­simy podjąć de­cyzję,

mając nadzieję, że znów nie po­pełni­my błędu...