.

Przyeszdł czas na kolejne przemyślnia.Niby wszystko zaczęło się jakoś układać. Chociaż nie... "układać się" to złe określenie. Lepiej pasuje, że przywykłam do tego co jest i zaczęłam brać to co daje mi los i nie oczekiwać nic więcej niż to, co dostaje. Zawsze mogłoby być lepiej ale mogłoby być też gorzej więc chyba nie jest aż tak źle.Kilkakrotnie usłyszałam, że jestem zimną suką, że jestem nerwowa i że jestem egoistką. Ile w tym wszystkim jest prawdy? hmmmm.... w sumie całkiem sporo, bo jestem nerwowa, zawsze taka byłam,teraz jest to bardziej widoczne i szybciej się denerwuje ale mam swoje powody. Nerwy,stresy z uczelni, nerwy związane z rodziną.W pewnym momencie człowiek nie potrafi podejść do czegoś spokojnie,musi wyrzucić z siebie ten cały gniew i ból. Bo właśnie z tego powodu jestem nerwowa,chowam w sobie niektóre emocje,które z czasem tak bardzo chcą wyjść,że zaczynam być bardziej nerwowa.Niestety nie mam możliwości takiego prawdziwego wyładowania się.Swojego czasu P. była moim środkiem uspokajającym,nie wiem czemu ale tak na mnie działała.Sprawiała że się uspokajałam,wyciszałam i ładowałam baterie, ale już dawno się nie widziałyśmy i widze tego efekty.Podobno też gram zimną sukę,którą tak naprawdę nie jestem,bo w głębi duszy jestem bardzo wrażliwa i delikatna.Tu jest też racja, bo gdzieś tam w sobie jestem miękka jak plastelina ale nie warto tego pokazywać,bo ludzie tylko wykorzystują dobre serca. Dla swojego własnego dobra,zgrywam się na taką zimną i obojętną,co prawda jestem wredna i potrafię pokazać pazurki,ale moja natura jest bardziej uległa.Chciałabym w końcu znaleźć już swoje miejsce,znaleźć kogoś kto będzie już zawsze i będzie potrafił poskromić mój charakter.
Wczoraj też zobaczenie "a. nie jest już w związku z m."Nie powiem,trochę się z tego ucieszyłam,tu się ujawiniła moja ciemna strona,coś w stylu "mnie nie chciałaś,a teraz ona ciebie nie chce,widzisz jak to boli?a mogłaś być ze mną i być szczęśliwa.masz to czego chciałaś".Wiem, że to źle cieszyć się cudzym nieszczęściem ale nie potrafię pozbyć się tego myślenia.Bo nadal nie zapomniałam.Nie zapomniałam jaka byłam wtedy szczęśliwa,tych wszystkich chwil,tego jak kręciło mi się w głowie gdy dotknęła mojej dłoni.Chyba nigdy nie czułam się tak jak wtedy.Byłam po prostu szczęśliwa,a teraz?Kłócę się sama ze sobą,nie potrafię się odnaleźć z własnymi emocjami.Pogubiłam się w tym wszystkim.Jestem zła o to, że innym się układa.Zazdrosna,że inni mają większe wzięcie niż ja.Zatruwam się swoim własnym jadem.