nie ograniam rzeczywistości. Wszystko wydaję się być takie same. Każdy dzień, noc. 
Kładę się spać, wstaję, żyję, kładę się spać... dzień w dzień i nic. 
Cieszę się tylko z tego, że mam pewne ramiona w których od zawsze znajduję ukojenie. Które są dla mnie ostoją, pocieszeniem, nadzieją. I tego, nie chcę zmieniać ... przenigdy. Jeśli kiedykolwiek zgubię się w tym wszystkim, wiem, że stoją dla mnie otworem. Mogę wbić się w nie w złości czy rozpaczy, ale przede wszystkim mogę zatonąć w nich w szczęściu które dają mi właśnie One. 
To ramiona mężczyzny, mężczyzny który swoją obecności sprawia że wszystko nagle znów ma sens. Wszystko staję się łatwiejsze. 
On otwiera mi oczy na nowe możliwości, nie pozwala się poddać. I nawet jeśli go nie ma tuż obok mnie, słyszę Jego głos, czuję Jego zapach który nadaje życiu postęp, ruch. Nie wiem, czy każda zakochana dziewczyna, czuję tak jak ja, ale jeśli nie, to życzę z całego serducha żeby w pewnym momencie życia przeżyła coś takiego.... to jest jak nowe życie, którym dzielisz się z drugą, najważniejszą osobą na świecie i to jest najwspanialsze. 
P <3