która Cię zwabia w te knieje...

facebook fotografia

facebook fotoblog

Dźwięki.

Mam dwóch nowych oddanych przyjaciół! Uśmiecham się do nich z niemal równym stęsknieniem, wyczekiwaniem, zachłannością. Bursztynowy miód akacjowy mieszkający w bardzo dużym słoju i lustrzany, przejrzysty Nikon. Co prawda tych przyjaciół kupiłem, ale nie zrobiłem tego bezdusznie, więc może nasze życie razem będzie szczęśliwe?...

Złote i srebrne.

"Pod namiotami zwierciadeł"

Jestem kamieniem o sercu nie z kamienia. Zbyt przyciężkim, by móc samemu pójść w runo leśne jak sarna. Zbyt zwyczajnym, by zostać białym, szlachetnym marmurem. Przestraszonym tym, kto mnie podniesie i gdzie rzuci w nieznane. Na pewno nie do chmur, bo spadnę ciężko i nudno jak nie gwiazda. Oby nie do wody, bo, tonąc, nie będę rozgwiazdą, nie...

Więc zamykam chłodne oczy, drepczę w cień powojów, śpiewając kołysanki. Niech odetchnę, snem spowiję, ukołyszę się.

Nie umiem powiedzieć nic więcej. I jakoś nie mam nawet sił na tak piękną lirykę, którą w sposób piękny bluszczujesz tę rozmowę.

                                                                  ~Mikołaj

Czuję bluszcz. Biegnie po karku i łopatkach. Ma kwiaty miododajne.

Spotkałem ja kiedyś pannę z kamienia.

Skrywała historię niezrozumienia.

Nuciła piosenkę nieusłyszenia.

Tańczyła swe tańce nieporuszenia.

Marzyła - jak to kamienie.