somebody loves/

jak to jest możliwe, że nigdy nie umiem wyczuć momentu ?

Przecież miałam szansę. Był moment, kiedy mogłam zawalczyć i być szczęsliwa, ale niestety wybrałam kogoś innego i dużą cenę zapłaciłam za ten wybór. 

Powinnam wyciągnąc nauczkę z tego co się wydarzyło. Powinnam pozwolić odejść przeszłości i ruszyć dalej.

Ale jak idiotyczna masochistka postanowiłam powtórzyć historię, bo w tym jestem mistrzynią. W powtarzaniu i dawaniu sobie w kółko "drugiej" szansy.

Z drugiej strony gdybym pozwoliła toczyć się wydarzeniom po swojemu i olać to co czuje, to pewnie zwariowałabym.

Dawno nie czułam się tak jak czuję się teraz.

Chyba nie jestem zakochana, ale na pewno to uczucie sprawia, że czuję się taka w pełni życia, że się usmiecham.

Tak, uśmiecham się. Pomimo tego co się wydarzyło jest osoba która samą swoją obecnością sprawia, że chcę żyć...

Pewnie nawet nie zdaje sobie z tego sprawy ile radości sprawia mi jego "Cześć" na gg, albo jego wzrok na mnie ;3

A gdybym tak jeszcze umiała powiedzieć czego chcę i postanowiła działać, to ABSOLUTNIE WSZYSTKO byłoby jak trzeba.

Gdybym chociaż raz zawalczyła o kogoś, o kogo WARTO WALCZYĆ ! 

Aaaaaa ! :(

Ale przegrałam, bo miałam szansę, ale niestety jej nie wykorzystałam.