Po prostu Buba

Buba

Cztery litery, złożone w całkiem zabawne psie imię. 

I cztery łapy, miękkie futerko, radosny pyszczek.

To właśnie skłoniło mnie do odszukania hasła do tego bloga, aby dodać wpis o Psie, który był moim najlepszym przyjacielem. Zawsze przy mnie, gdy Jej potrzebowałam. Choć nie była moja, zawsze miałam Ją w sercu, kochałam każdy spacer z Nią, zabawę, przytulanie... Nie zapomnę nigdy, jak przyjeżdżałam zła, smutna, zraniona lub po prostu w złym humorze, kładłam się na dywan, a Ona zaraz była przy mnie i kładła się plecami do mojego brzucha. Nie odeszła dopóki ja nie wstałam. Na zawsze będę pamiętać spacery, na których siku robiła ba dwóch przednich łapkach - wszyscy ją z tego znali. Latem chodziłyśmy nad jezioro. Rzucałam Jej patyki do wody, a Ona skakała po nie z mostku. Zimą też spacerowałyśmy dużo. Pamiętam, jak raz myślałam, że już przepadła w głębokim śniegu, a drugim razem pobiegła za jakimś tropem i wołałam Ją chyba z godzinę. Znała wszystkie moje tajemnice i sekretne miejsca, w których ukrywałam się czasami przed problemami.

Mówi się, że ktoś musi odejść, aby ktoś drugi mógł przyjść. Zrobiłaś miejsce dla małego J., Piesku? Szkoda, że musiałaś to być akurat Ty... Mały na pewno chciałby rosnąć przy Tobie...

Straciłam nie pieska, a przyjaciółkę. Bardzo Cię kocham Buba. Mam nadzieję, że było Ci z nami dobrze...