Kilkanaście dni temu siedziałam przy paryskim śniadaniu tęskniąc za domem, kilka dni temu wróciłam do domu i nie mogłam się nim nacieszyć, a dzisiaj zżera mnie tęsknota za Paryżem, którego na początku się bałam (jak większości dużych miast...). Ciężko mi dogodzić. Brakuje mi pysznych świeżych bagietek rano, śmierdzącego sera, łapania ostatniego metra, popołudni spędzanych w parku, ale najbardziej wieczorów z winem, muzyką i ludźmi na szczycie Montmartre'u. I może jeszcze tego, że to miasto nigdy nie śpi, kawiarenek, zdjęć w pięknych miejscach... I mimo, że nie wyszło, jak miało, to i tak się cieszę, że mogłam tam spędzić tyle czasu. Mam nadzieję, że szybko tam wrócę, bo to magiczne miejsce, które zawsze będę wspominać z łezką w oku. A póki co, przypomnijcie mi, jak bardzo się cieszę, że jestem już w domu, że mogę w każdej chwili śmignąć nad jezioro, nad morze czy gdzie tylko zechcę.