Powykręcany w kurwę,ledwo podnoszę głowę.Ledwo otwieram oczy,więcej chyba nie mogę.Choć bym obiecał coś tobie i sobie i tak przy pierwszej lepszej okazji znowu to zrobię. Świat dziś pode mną powoli traci barwy. Krzyczę, że czuję, że żyję mimo iż już prawie jestem martwy.Słychać śpiew, a w tle salwy, granica to cienka linia, kolejna z papilarnych. Wypalmy to wszystko, wypijmy resztę.I tak to miejsce nie da nam szans na więcej.Podaj mi rękę, a wskaże Ci drogę, przez dno dna ku niebu dzisiaj spotkasz się z Bogiem. Ogień spod powiek przepływa do ciała. Im dalej tym coraz cichszy jest hałas. Nie ma tu racji dla nas, sensu w planach. Tam będzie lepiej tutaj ktoś nas okłamał. Nie mamy skrzydeł by latać a mimo tego to nasz cel. Nie chcemy wracać w tyle nie wartych tego miejsc.Wyżej od świata gdzie ciszej jest. Życie ma inną treść łatwiej o sens i sedno.