Co by tu.

Cześć,

Bardzo dobrze cie widzieć.

Poprzedni wpis jest już bardzo nieaktualny, ale prawdziwy, chociaż pewne przyzwyczajenia i historie będę pamiętał i pamiętał. W sumie nie jest to pewne, praktycznie wszystko zapominam, praktycznie nic nie pamiętam. Każde zdjęcie, nagranie powoduje iskrę między neuronami, dzięki nim pewna przestrzeń cały czas żyje. Nie jest ważny główny kadr, chodzi o tło. Oglądając stare nagranie czuję się bardziej komfortowo gdy widzę na nim swój cień a nie tylko psa, który tam gdzieś jest - ale on też jest spoko. Teń cień mówi, to ty byłeś wtedy i wtedy, wiał wiatr, to nie jest rekord z grafiki googla. Koniec już tych bzdur. Powiedzmy sobie szczerze, życie płynie jakoś inaczej. Imieniny Sylwestra też nie są jakoś bardzo istotne, śmiałem się w 2012 roku, powtórzę, w 2012 roku, że ważniejsze jest jedzenie na stole a nie ilość szklanych butelek. Pewne procesy się pogłębiają, zawsze kopiujemy trochę od innych, nie zawsze są to najlepsze prakytki jakie należało powielać.

Nie wiem jaki będzie 2016 rok, to taka sama abstrakcja jak grudzień 2015, nie wiem jak to się stało. 

Przeglądam osoby, które obserwuję, nieobecność liczona w setkach tygodni, tutaj ich nie ma, dziwnie.