Szmat czasu minął odkad byłem tu ostatni raz

niemal 4 lata

tyle ile byłem z Dominiką

jako para

teraz zostało tylko coś między przyjaźnią/koleżeństwem

i wraca samotość 

wszystko sie pieprzy

doktorat, związek, samoocena,nastawienie do przyszłości

ciągłe udawanie ze jest ok

przed Dominiką

przed szefem

przed znajomymi

przed rodziną

przed samym sobą

po co ?

bo nie ma innego wyjścia

trzeba umieć pogodzić się z tym jak jest

porażkę wpisać jako coś normalnego

pogodzić się i nie liczyć na zbyt wiele

żeby znów nie doświadczyć rozczarowania

impuls ?

ktoś inny

płonne nadzieje 

pozostaje biernie egzystować w wymiarze naznaczonym przez otoczenie

reagować

tak aby 

przetrwać

i nie szukać radości w życiu

nie szukać promyka nadziei w czarnej otchłani rzeczywistości :(