http://www.youtube.com/watch?v=-hsRpTQAG34

Po rozstaniu z Nim zmieniłam się, schudłam, zmieniłam fryzurę, kolor włosów, zaczęłam ubierać się seksowniej. Pewnego dnia gdy szłam przez miasto minęłam Go, a jego mina była nie do opisania. Minutę po tym, gdy się minęliśmy zadzwonił mój telefon , to był właśnie On, prosił żebym na Niego zaczekała. Zaczekałam. Mówił, że chce do mnie wrócić, że teraz widzi ile stracił. Za późno koleś, zmieniłam się dla siebie, a nie dla Ciebie.

-Popatrz na swoje ręce! I pomyśl co zrobisz kiedy za 10 lat Twoje dzieci spytają Cię skąd te blizny! A wtedy ze łzami w oczach im powiesz.. No właśnie co im powiesz? - zapytała moja przyjaciółka

-Powiem im, że kiedyś moje życie się posypało, a to są tego skutki -odpowiedziałam.

Szczerze? Nie wiem, co w niej widzisz. Nie rozumiem. Ale nie muszę rozumieć. Nie zależy mi. Mam wszystko gdzieś. A i na koniec, chcę tylko dodać, że Cię kocham, ale to nie moja wina.

Jeśli będziesz unikać szczęścia w obawie przed skrzywdzeniem możesz przegapić największą szansę w życiu.

W życiu każde­go z nas jest oso­ba którą poz­na­jemy je­dynie po to aby mogła ona nam doszczętnie zniszczyć psychikę i roz­wa­lić na części en­te życiorys&.

Nie mam pojęcia, dlaczego ludzie po rozstaniu się uważają, że to był błąd, iż kiedykolwiek się ze sobą związali. Byli dla siebie wszystkim, kochali się tak mocno jak było to możliwe, a jednak i tak żałują. Jest to głupotą, bo przecież cieszyli się sobą wzajemnie. Nie są razem, bo wybrali oddzielne drogi, powinni być zadowoleni z tego, że w ogóle spotkali taką osobę w życiu, która odzwierciedlała ich bez żadnych zaprzeczeń.

Nie rozumiem ludzi, którzy sami ze mnie zrezygnowali, odepchnęli mnie i zerwali kontakty, a potem wracają i są zdziwieni,że już na nich nie czekam..

Ciężko zrozumieć, że człowiek może się uzależnić od drugiego człowieka. Że się tęskni za jego widokiem, za tym, że idzie obok i przypadkowo swoją dłonią muska Twoją dłoń, że się uśmiecha, żartuje i opowiada o sobie. Tęskni się za zapachem jego skóry, za tonem jego głosu..

Doprowadziłeś mnie do stanu, w którym cholernie ciężko bez Ciebie jest mi funkcjonować.

Kiedy byłam mała ktoś powiedział mi, że jest tylko jeden sens w umieraniu. Śmierć z miłości, umrzeć za kogoś kogo kochasz. Szlachetne. I tak to zapamiętałam.

Chciałabym mu opowiedzieć wszystkie te pieprzone rzeczy, które nie dają mi spać po nocach, te wszystkie uczucia, tę całą miłość.

Człowiek może być biedny, ale jeżeli ma cel i dąży do jego osiągnięcia jest piękny.

Przyszedł i tak po prostu oznajmił mi, że chce spróbować jeszcze raz, że ciągle coś do mnie czuje i nie potrafi wygrać z tym uczuciem. Powiedział, że nigdy żadnej dziewczyny nie kochał tak długo, że to uczucie jest takie silne, że nie radzi sobie z codziennością. Z uśmiechem stwierdził, że ciągle o mnie myśli i pragnie bym była przy nim, spojrzałam przypadkowo na jego ręce w oczy rzuciła mi się obrączka którą jeszcze kilka miesięcy temu podarowaliśmy sobie na znak miłości, uśmiechnęłam się i pokazałam mu swoją dłoń. zdziwił się, że ją noszę. zbliżył się do mnie i wyznał, że kocha. nie mogąc opanować radości złączyłam nasze usta które od dawna mimo rozstania pragnęły siebie nawzajem.

Jesteś jedynym facetem, który mnie w ten sposób onieśmiela. Kiedy uśmiechasz się do mnie, czuje że jestem najszczęśliwszą osobą na świecie,ale kiedy już do mnie zagadasz ja nie umiem nic sensownego odpowiedzieć.

Po każdym dniu spędzonym z Tobą, mam kaprys cofnąć czas i znów ujrzeć Twoje oczy, Twój łobuzerski uśmiech, po którym zawsze jestem bliska omdlenia, usłyszeć Twój głos, który gra w mojej głowie, niczym najlepsza nuta od rana do wieczora. to wszystko wydaje się najlepszym z moich snów o Tobie.

  Staliśmy wtuleni na przeciwko siebie, trzymając się za dłonie, co chwila nasze usta łączyły się w jedno, na przemian z krótkimi buziakami w policzki. Nagle.. poczułam się dziwnie. Odsunęłam się od Niego i zrozumiałam głęboko w sercu, że mam to czego chciałam, że trzymam w ramionach cały mój świat!

Muszę przejść z Tobą najgorsze burze by wiedzieć jak wiele jesteśmy w stanie razem przetrwać. Muszę od Ciebie odetchnąć czasem choćby jeden dzień żeby wiedzieć jak bardzo mogę za Tobą tęsknić. Muszę z Tobą rozmawiać o swoich najbardziej skrytych, a zarazem obciachowych rzeczach by wiedzieć jak cudownie jest się śmiać z samych siebie. Muszę przyjąć zaproszenie na romantyczną kolacje jaką są hot-dogi na Orlenie by wiedzieć jak bardzo potrafimy być spontaniczni w naszym związku. Muszę zachowywać się jak nienormalna w publicznym miejscu by wiedzieć ile wad jesteś w stanie we mnie zaakceptować. Więc po co robić kolorową bajkę ze swojego życia i nie zaznać wówczas prawdziwej, szczerej i bezwzględnej miłości?

Nawet nie wiesz jak bardzo chciałabym być teraz obok Ciebie, czuć Twój uśmiech na swych wargach, dłoń w dłoni, powolny oddech na mym karku, za każdym razem przyprawiający o dreszcze i czuć jak trzymasz mnie przy sobie, tak cholernie mocno, jakbym była wszystkim czego pragniesz.

Kiedyś będziemy jak oni. Tak jak ci staruszkowie, co siedzą na tych ławeczkach w parku, pełnych wspomnień, pięknych wspomnień wypełniających młodość. Będziemy siedzieć i będę odgarniać Ci kosmyki włosów z czoła tak jak robiłam to kiedyś, ale w przyszłości też tak będzie, wierzę w to. Nadal będziemy się przytulać, pomimo problemów z kręgosłupem, przecież to nic w porównaniu do miłości.

Mam nadzieję, że kiedyś podejdziesz, przytulisz mnie i powiesz:przepraszam za te wszystkie łzy, które przeze mnie